یکی از شعرهایمـ را کهـ در سیزدهـ سالگی سرودهـ امـ برایتـ می گذارمـ ...

شاید آنـ زمانـ هیچـ گاهـ بهـ چنینـ روزی فکر نمی کردمـ ...

و فقط زمانـ می فهمید کهـ اینـ شعر برای تو بودهـ استـ ...

      « بـ نامـ خدای دلـ های فراری »

غمگین تر از همیشهـ ، بی طعمـ بوسهـ هایتـ

بــــا یـکــ دلـ فــــراری ، از قـــابـ لـــحظهـ هایتـ

تصــویر می کشد دل ، از چـهرهـ های مبهمـ

آرامـ هســتـ و تبـ دار ، اینـ شکلـ های در همـ

در کوچهـ های بارانــ ، گــــر چـهـ بهــــار آمــد

از شبـ سیاهـ تر بود ، اینــ زندگــی سـر آمــد

کابــــوسـ رفـــتنتـ را ، هر شبـ بهـ خوابـ بینمـ

باگونهـ های خیسمـ ، ســر بــر زمیــنـ گذارمـ

درگوشهـ ای ز قلبمـ ، عکـسـ تو را کشــیدمـ

حیــفا خـــــزانـ آمـد ، دیگــــر تـــو را ندیـــدمـ